Papua deel 3

We zijn vanuit Jayapura naar Biak gevlogen. Biak is de oude verzamelplaats voor de militairen die in 1962 naar Nieuw Guinea werden gestuurd. Het eiland is niet groot maar wel erg mooi. We zijn vanuit Biak naar een klein eilandje gevaren in een bootje waarvan je zegt: haalt dat ding het wel. Gelukkig geen schipbreuk geleden en op het eilandje Rani beland. Het eiland heeft geen aanlegsteiger dus we moesten het laatste stuk door de zee waden. Op zich geen probleem, alleen loop je zo wel het koraal te vertrappen en dat is zonde.
Op het eiland hebben we geslapen in een "huisje". Het was meer een onaf gebouwde schuur maar in elk geval droog.
Ook deze koks weten van wanten want het eten was ook van hen prima. De dag erop zijn we wat over het eiland wezen wandelen en in de middag moesten we weer terug. In de verte donderde en bliksemde het vervaarlijk maar we zijn heel overgekomen.
Degene die het vervoer moest regelen was bij aankomst op Biak ineens spoorslags verdwenen en die hebben we pas de volgende dag weer gezien. De sukkel had vergeten om de retourbus te bespreken. Gelukkig bracht onze gids uitkomst en zo zijn we met z'n allen in een heel klein busje gepropt en naar Biak stad gereden. Het ding stonk onbehoorlijk naar benzine, ademhalen was bijna dodelijk.
In de avond hebben we een lokale eettent bezocht. Toen we naar het hotel terug liepen werden we in het nederlands aangesproken. Dat was ons al wel verteld dat dat zou kunnen gebeuren maar het is toch vreemd als je het hoort in een land waar bijna alleen bahasa wordt gesproken. Ook dat gaat beter want ik ben nu gewend aan de klanken en begrijp beter wat ze zeggen en zij begrijpen mij. Vooral alles pelan pelan.We hebben even in het nederlands met ze staan te praten.
Vandaag zijn we naar een park geweest waar ze paradijsvogels zouden hebben en vele soorten orchideen. De paradijsvogels waren hoogstwaarschijnlijk verhandeld of opgegeten en de orchideen wilden niet bloeien. Wel was de grot waar de japanners in hadden gezeten tijdens WO2 open en konden we die bekijken.
Morgen gaan we naar Makassar en de dag erop naar Manado. Vanuit Manado gaan we met een bootje naar Bunaken. Daar is het rusten, snorkelen , dolfijnen kijken en vooral weinig doen. Een biertje zou wel lekker zijn want alcohol is maar heel matig verkrijgbaar hier. Bintang drinken ze wel hier en dat is een Heineken soort pils.
Mogelijk dat we nog een berichtje plaatsen, als dat kan op Bunaken.

Papua deel 2

We zijn weer terug uit de bergen. Het heeft bijna bloed , zweet en tranen gekost maar het was een heel enerverende ervaring.De bergen waren stukken steiler en de paadjes soms maar een schoen breed. Meerdere keren hang je met een been in de afgrond, zo'n 60 meter onder je is pas weer vaste grond. Het weer zit niet altijd mee want we krijgen wel eens een buitje op ons kop. De koks doen heel goed werk en verassen ons met heerlijk eten.
In de dorpjes waar we overnachten is het vaak armoe troef. Ook de onderkomens zijn vooral geen Hilton met 5 sterren. Het is vaak een huis(?) van de guru. Er zijn 4 kamers met een strooien mat op de grond en dat is het. Ook moet er eerst een touwtje gespannen worden om de klamboe op te hangen. Daarna volgt het ritueel op openingen te dichten waar eventueel ratten doorheen zouden kunnen komen. We zijn dan ook met z'n allen net kippen ; als het donker is gaan we op stok en met licht eruit.
In de dorpjes worden we nog steeds bekeken als vreemdelingen. Een keer was een medereiziger gevallen en had een zere rug, In de openlucht gebeurt hier alles dus ik masseer zijn rug even met wat gel. Meteen het halve dorp eromheen met allerlei klachten die ze hebben en waarvan ze denken dat je die kunt genezen. Vaak is het chronisch. Er komt 1 keer per 3 maanden een verpleegkundige langs en 1x per jaar een arts. Een op de vier heeft HIV. Zo heb ik 2x een polikliniekje gehouden en dat was best wel leuk.
Ook hebben we een rustdag gehad. Die werd gebruikt om een varkensfeest te houden. Varken kopen. De lokale bevolking in rieten rok en peniskoker die het beest doden , schroeien , in de smoorkuil gooien en later eten.

Ook moeten we de was in de riviertjes doen. Het droogt daar erg slecht door de hoge luchtvochtigheid.
Uiteindelijk zijn we op een hoogte van 2435 meter geweest.
Op de laatste dag is er een heerlijke maaltijd gemaakt met rivierkreeftjes en vis!!.
We zijn teruggebracht naar Wamena en daar hebben we een dagje vrij gehad om weer de was te doen en wat souvenirs te kopen. Vandaag zijn we met het vliegtuig naar Sentani gegaan en morgen vliegen we naar Biak. Vandaag hebben we Jayapura bezocht. Dat is het oude Hollandia. Het is de hoofdstad van Papua.
Binnenkort weer een ander hoofdstuk. We gaan geld halen en eten. We gaan nu een rustige week tegemoet.Lekker uitrusten met de zon op je bast.
Tot over 10 dagen!

Reis Papua

Hallo allemaal,

Het is een heel drukke week geweest deze week. Vorige week zijn we vertrokken van Schiphol en uiteindelijk geland op Bali. Daar hebben we eerst maar een beetje gerust en hebben we info gekregen over de eerste dagen. De gids is een indonesier en heet Udin. De lokale flappentap hebben we op het vliegveld al geplunderd om in elk geval niet zonder te zitten. De dag erop zijn we met 6 mensen in een busje over Bali gereden. Leuke dingen gezien. , maar vooral tempels , vulkanen en het leukste was het monkey forest. Apen springen om en op je . Vooral als je een kam bananen hebt gekocht.
's Avonds hebben we aan het strand gegeten en de koffer weer ingepakt want vannacht vliegen we naar Sentani op Papua. De vlucht heeft vertraging en we moeten wachten tot 02.30 voordat we kunnen vertrekken. Intussen zagen we hoe een rat in een kast met nootjes zijn pens vol zat te vreten.
De vlucht naar Papua verliep verder goed met een tussen landing in een heeeeeeeel klein plaatsje(Timika).
In Sentani zijn we naar het hotel (???) gelopen en hebben we onze spullen neergezet. Daarna de bank beroofd. De rest van de dag hebben we een beetje gelummeld en zijn 's avonds naar de markt geweest en wat gegeten.
De dag erop zijn we naar het meer van Sentani geweest en hebben met een bootje rondgevaren over het meer. De lokale bevolking is net zo nieuwsgierig als dat wij zijn. Het kan hier ook aardig plenzen want we stonden in een dorpje en de regenbui overviel ons. We konden gelukkig schuilen onder een afdakje.
De dag erop zijn we vroeg met een vliegtuig naar Wamena gevlogen. Een ritje van 3 kwartier. Aangekomen zie je onmiddelijk de lokalen staan;gitzwart en veel lachen.
Ze kauwen hier betelnoten en daar wordt je mond vuurrood van. Dat heet siri kauwen. Ze spugen het ook op de grond.
Het hotel kon beter. We krijgen ook hier info over de reis van de volgende 3 dagen.
De trektocht. Die is erg mooi en we lopen door de Baliem vallei. Het is warm en aangenaam. Onderweg wordt de zware bagage gedragen door "porters" en wij dragen onze eigen kleine bagage. We worden onderweg veel verwelkomd door de Papua's en er worden veel handen geschud en veel gelachen. Mijn korte cursus indo komt zo nu en dan van pas. In de avond komen we in een dorpje en slapen in een huis van een leraar. Alle kinderen van het dorp komen kijken en als je een foto neemt staan ze te drommen om het resultaat te zien. Heel vaak gaat dat gepaard met gilletjes en geloei.
We slapen op de grond en zo nu en dan zal er wel een ratje of wat langskomen.
De volgende dag herhaalt zich dat ritueel. Onderweg worden we voorzien van eten door de koks en krijgen heerlijk fruit te eten. Afvallen is er niet bij. In de avond springen we met zijn allen in een ijskoude rivier. Mannen en vrouwen netjes gescheidenmaar allen in adamskostuum. Ook dan ben je een beziendswaardigheid voor de kinderen want die hebben nog nooit blote witte lijven gezien en kijken of alles er net zo uitziet als bij hen.
Op dag 3 lopen we weer richting Wamena, daar aangekomen krijgen we een ander ,beter, hotel. Vandaag zijn we naar de versteende mummy geweest en hebben een zoutput bezocht. Heel veel gelach met de lokale bevolking en veel wa,wa,wa,wa,wa. Dat is een welkomsgroet.
We gaan nu naar een nieuwe briefing voor de komende 7 dagen. We gaan de bergen in en gaan weer kijken bij de lokale bevolking. Dan zullen we ook proberen wat foto's erbij te plaatsen.
Tot over 7 dagen en mail de weblog maar door naar anderen zodat ook zij van onze reis kunnen meegenieten.
Groeten,Cees en Truus